Άσχετο υπ'αριθμόν 3

Αποκλείω εξ αρχής την προσευχή στο εικονοστάσι,το άναμα κεριού και την επίσκεψη στην εκκλησία πριν τα μνημόσυνα και με αυτές τις προϋποθέσεις ρωτώ: Πώς εκφράζει κανείς ελάχιστο φόρο τιμής σε αγαπημένο που έφυγε; Σύμφωνα με πολλούς,ο άνθρωπος δεν πεθαίνει αν η μνήμη του μένει ζωντανή και τον σκέφτονται. Αλλά πάλι,πώς να δείξεις εκτίμηση κι ευγνωμοσύνη για την,μέχρι πρότεινως τουλάχιστον,ύπαρξή του;

Λυπάμαι.Είναι άτομα συγγενικά που έφυγαν και δεν το άξιζαν.Και τι κακό πάλι αυτό με τον καρκίνο.Μοιάζει σα να παίζουμε ναρκαλιευτές τα τελευταία χρόνια. Τον βλέπω να κινείται περιφερειακά και να χτυπάει έναν έναν θείο,θεία,παππού,γιαγιά. Δε θα έλεγα ότι εξοικειώθηκα,απλώς παθητικοποιήθηκα και περιμένω να δω πότε θα χτυπήσει και πιο κοντά.Άλλωστε μάλλον είναι αναπόφευκτο(σε εποχή που το wi-fi και η κεραία της cosmote εκπέμπουν πάνω από το κεφάλι σου σε καθημερινή βάση..)

Θα 'θελα να στείλω χαιρετίσματα αλλά δε νομίζω να φτάσουν.