Λοιπόν,γενικά έχω δει πολύ Kieslowsky,δεν πουλάω ψευτοκουλτούρα σε κανέναν,αλλά ομολογώ πως μου άρεσε κι ακόμα με προβληματίζει ο αποσυμβολισμός των σκηνών στις ταινίες του.Βέβαια όλες είναι απίστευτες από πλευράς ηθοποιίας,φωτογραφίας και soundtrack(η μουσική είναι παντού καταπληκτική)αλλά μόνο ένα κομμάτι με κάνει να ανατριχιάζω κάθε φορά που το ακούω.Είναι το μόνο που βρίσκω υπέροχο και συνάμα απόκοσμο και πέρα για πέρα τρομαχτικό.Κλασσικές υπερβολές μου,αλλά τέλος πάντων ορίστε ένα άκουσμα:
(Από την ταινία "Η διπλή ζωή της Βερόνικα")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου