Είναι άξιος παρατήρησης ο ρόλος που υιοθετεί ο καθένας μέσα στις διαπροσωπικές του σχέσεις,πόσο χαρακτηρίζει την ιδιοσυγκρασία του και πόσο ενδιαφέρουσα μπορεί να γίνει η αποκρυπτογράφηση του ρόλου αυτού.Οι αλληγορίες και μεταφορές των σχέσεων από μικρή σε μεγάλη κλίμακα,και αντιστρόφως,είναι πολλές αλλά έντονα μπορεί κανείς να διακρίνει τους υποβλητικούς ρόλους της οικογένειας να αναδύονται μέσα στις παρέες.
Είναι μεγάλη μερίδα ατόμων που αποκαλούμε "για πάντα παιδιά" συμφωνούμε ότι δεν ωριμάζουν και η εφηβεία τραβάει σε μάκρος στη ζωής τους.Πραγματικά,υποφέρουν πολύ κι ας μην το δείχνουν. Απ'όσα άτομα αυτής της κατηγορίας γνώρισα,κατέληξα στο ότι η συναισθηματική νοημοσύνη και η συμπεριφορά παγώνει και μένει στάσιμη από την ηλικία που η λύση παραπόνων κι απωθημένων αμελήθηκε.Τέτοιοι τύποι θα αρνηθούν να μεγαλώσουν αν,ορθώς ή όχι,πιστεύουν ότι στερήθηκαν την προσοχή των γονιών τους.θα ντυθούν μια επίφαση αθωότητας μα ο θυμός κι η αγανάκτηση θα συσσωρεύεται μέσα τους επ'αόριστον. Στη διάρκεια της κοινωνικοποίησής τους,λοιπόν,θα αποδεικνύεται όλο και πιο δύσκολη η επικοινωνία με τον περίγυρο,αφού το "αιώνιο παιδί" μας συχνά απεμπολεί τις ευθύνες παρεξηγήσεων που προκαλεί δείχνοντας αδιαφορία στον ίδιο βαθμό που την εξέλαβε κάποτε από τους γονείς. Λόγω αυτού,είναι περιττό να πούμε ότι το αιώνιο παιδί σπάνια έστω θα επιχειρήσει να βρεθεί στη θέση κάποιου που έχει πληγώσει και δεν πρόκειται να μοιραστεί τα όσα το ενοχλούν παρά θα τα κρατάει μέσα του παρηγορώντας τον εαυτό του ότι δε φέρει την ευθύνη γι'αυτά,προστατεύοντας το αθώο"εγώ".
Τη σχέση τους με τα αιώνια παιδιά τη διαχειρίζονται με ιδιαίτερη δυσκολία οι πιο αρρενωπές φυσιογνωμίες της παρέας.Οι πατρικοί χαρακτήρες δεν είναι απαραίτητα δεσποτικοί και απόλυτοι συντονιστές της παρέας αλλά σίγουρα για να λειτουργήσουν θέλουν οι σχέσεις τους να είναι διαυγείς και ξεκάθαρες.Θα επισημάνουν τα λάθη μόνο αφού και αν τα επεξεργαστούν,θα μιλήσουν με ευθύτητα,ειλικρίνεια και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο περιμένουν ανταπόκριση στα όσα τους απασχολούν.Γι'αυτό προκαλείται μεγάλη σύγχιση στη διένεξη των πατρικών και παιδικών τύπων.απλούστατα το "παιδί" δε θα κάνει ξεκάθαρη τη θέση του καθώς απομακρύνεται του προβλήματος ενώ οι αρρενωποί χαρακτήρες ξεφεύγουν απ'τον έλεγχο στην προσπάθειά τους να το καταλάβουν.
Τέλος,ως ειρηνοποιοί έρχονται να κατευνάσουν τα πνεύματα οι μητρικές φιγούρες.Συγκρατημένες,πειθαρχημένες σίγουρα συμμερίζονται την αγανάκτηση που προκαλεί η αδιαφορία των αιώνιων παιδιών της παρέας αλλά δεν μπορούν παρά να ψάχνουν τις ισορροπίες μεταξύ των ατόμων αφού ταυτόχρονα συμπονούν τα παιδιά για την εσωστρέφειά τους.
Τώρα που το σκέφτομαι,η δομή της παρέας δεν απέχει και πολύ από την σύγχρονη,πυρηνική,παιδοκεντρική οικογένεια.Αλλά,φυσικά,αυτά είναι μόνο μια σκέψη μου.
