Και τελικά συμπεραίνει κανείς πόσο ηλίθιο είναι να δηλητηριάζει η καθημερινότητα και οι πάσης φύσεως σχέσεις με άχρηστες σκέψεις που τυχαίνει να περνάν από το μυαλό και υπονομεύουν την εμπιστοσύνη. Γιατί,αλήθεια,αν είχαμε μόνο μία ακόμη μέρα σε αυτόν εδώ τον πλανήτη,τι νόημα θα είχε να πικραινόμαστε με αμφιβολίες και να εκνευριζόμαστε με πράγματα που ούτως ή άλλως δεν περνούν από το χέρι μας; Θα ήταν ιδανικό να σκεφτόμαστε έτσι,όχι για να υποστηρίξουμε τον εγωισμό και την αλαζονεία ρίχνοντάς το έξω και να αποποιηθούμε ευθύνες,αλλά για να συνειδητοποιούμε ποιων πραγμάτων -που μόνο πράγματα δεν είναι- η απουσία θα μας στοίχιζε πραγματικά.Μια πρόταση κάνω. Έτσι θέλω να σκέφτομαι. Σα να μην έχω την πολυτέλεια του αύριο ώστε σήμερα να αφήνω τη θλίψη να με παραλύει. Και θα προσπαθήσω,πάντα ανακαλώντας τα λόγια του Καβάφη γιατί,κι αν αποφασίσεις να ζήσεις το σήμερα,μην ξεχνάς "όσο μπορείς να μην εξευτελίζεις τη ζωή σου" ( http://www.kavafis.gr/poems/content.asp?id=82&cat=1 )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου